Verhaal van een deelnemer (anoniem weergegeven)
Goedemorgen lieve lezer,
Soms gebeurt er tijdens een bosbad iets dat me diep raakt, juist omdat het zo eenvoudig is.
Afgelopen week was daar zo’n moment.
Eén van de deelnemers — laten we haar M. noemen — stapte zichtbaar onrustig het bos in. Haar schouders hoog, haar adem kort, haar blik een beetje zoekend, alsof ze niet goed wist waar ze zichzelf gelaten had. Ze zei bijna verontschuldigend:
“Ik ben eigenlijk te onrustig om hier te zijn.”
Ik glimlachte, want het bos heeft me inmiddels vaak genoeg laten zien dat juist dát de perfecte reden is om er wél te zijn.
Tijdens de eerste uitnodiging — rustig lopen zonder doel — bleef M. achter de groep hangen. Niet omdat ze niet mee wilde, maar omdat ze ergens halverwege het pad was blijven staan. Ik liep uiteindelijk naar haar terug en vroeg zachtjes: “Wat zie je?”
Ze keek naar de grond.
“Ik weet het niet,” zei ze.
Maar haar lichaam vertelde iets anders.
Ze was niet afgeleid — ze was geraakt.
Voor haar voeten lag een kleine, afgeronde steen, half in de aarde weggezakt.
Niets bijzonders, zou je zeggen.
Maar in dat moment leek het alsof die steen haar naam riep.
Ze bukte, raakte hem aan, en ineens liepen haar ogen vol.
Niet verdrietig — eerder opgelucht.
“Hij voelt… stevig,” fluisterde ze. “Alsof hij mij een beetje vasthoudt.”
We stonden daar een tijdje, zonder haast.
Het bos zei niets.
Ik zei niets.
En toch gebeurde er iets heel belangrijks: M. vond een stilte die ze niet had gezocht, maar die haar vond, precies op het moment dat ze er klaar voor was.
🍃 Een kleine uitnodiging voor jou
Misschien kom jij ook weleens in het bos aan met te veel gedachten, te veel moeten, te veel binnenwereld. Dat is niet vreemd — dat is menselijk.
Probeer in dat geval eens even stil te staan bij één klein detail dat jouw aandacht pakt:
• een steen
• een blad
• een geur
• een lichtvlek op de grond
Niet omdat je iets moet loslaten, maar omdat je misschien iets mag vinden.
Deze momenten vormen de kern van wat ik tijdens mijn bosbaden zie gebeuren: niet groots, niet spectaculair, maar diep menselijk en helend.
Binnenkort stuur ik de uitnodiging voor de kennismakingswandeling tegen een miniprijs.
Als je dit soort verstilde ervaringen zelf wilt beleven, dan is dat een prachtige eerste stap.
Iedereen komt met iets, maar het bos geeft iedereen iets anders terug.
Warme groet,
Piet-Hein..
Reactie plaatsen
Reacties